Rozdział 2

              Stałam w obłędzie przez chwilę. "Jego?" Pomyślałam sobie. Zdecydowanie nie jestem jego .
Wróciłam do rzeczywistości po kilku sekundach i prędko poszłam ochłonąc do łazienki. Spojrzałam w lustro i dyszałam ze strachu. Znak wielkości kciuka na mojej szyi. On oznaczył mnie? Oczywiście, że tak. Był całkowity pech bo nie miała makijażu. Moje włosy nie obejmowały wystarczająco.Westchnęłam i wyszlam z łazienki, gdy zadzwonił dzwonek.

       Gdy szłam każdym korytarzem to nie było wzroku rzucanego na mnie. Rozejrzałam się, ale to był błąd bo ktoś szepnął i to był ból w moje oczy. "Hej, masz to?" - dziewczyna rozmawiała z przyjaciółką i zatrzymała się w połowie zdania, gdy mnie zobaczyła. "Dziewczyna Harrego" dziewczyna szepnęła do przyjaciółki zanim poruszyłam się. 

Wkrótce korytarz był pusty. "Dlaczego tak się stało?" szepnęłam do siebie.

"Bo powiedziałem im, aby nie rozmawiali z Tobą, plus znak na Twojej szyi mówi wszystko". Głos zanany jako Harrego przemówił za mną.

"Dlaczego?" I zawołał wirując wokół. Miał głupi uśmieszek na twarzy tak jak zawsze, gdy go widziałam. Chciałam uderzyc go, az do Chin. "Bo jesteś moja" mówił ściszonym głosem. "Nie jestem Twoja. Nie należe do nikogo" rzuciłam.

- " Nie naskakuj na mnie", warknął.

- "Zatem Ty nie naskakuj na mnie!" krzyknęłam na niego.

-" Nie. Powiem Ci co robic". Warknął na mnie.

-"Nie mów mi co mam robic". Wypuściłam oddech gniewu.

-" Powiedz mi dziewico, dlaczego jestes taka uparta?" Uniósł brwi.

- "Ja? Co sprawia, że myślisz, że jestem dziewicą? Spytałam go.

- "Więc masz zamiar okłamywac mnie i mówic, że nie jesteś dziewicą? Wykręcił.

-"Nigdy nie powiedziałam, że..." Powiedziałam pośpiesznie.

-"Ktoś taki niewinny jak Ty musi byc dziewicą" wyszeptał. Był blisko teraz głaszcząc stronę mojej twarzy. Przez chwilę myślałam o tym jak kojący był, niemal zapominając o tym, że to był on.

Wzdrygnęłam się i cofnęłam. "Zostaw mnie w spokoju" wyszeptałam. Jego uśmieszek stawał się większy.

-"Obawiam się, że nie mogę tego zrobic. Jak powiedziałem, że jesteś moja i to będzie pobyt w tym stylu": On przesunął ręką po włosach, dzięki czemu wyglądają nawet messier.

- "Dlaczego nie możemy przejśc do szkoły?" Poprosiłam, ale wiem, że to nie było pytanie. W pierwszym dniu ? Nie mogę. "Nie jestem m-" nie miał końca. "Nie pytałem" powiedział. Z zewnątrz nic innego powiedział. Złapał mnie za rękę i zablokował palcami dając mi motyle.Kącik jego ust drgnął w górę, ale nie w pełni.

      Zaprowadził nas do szkoły jak zarówno do swojego czarnego Range Rovera.

Harry podniósł mnie do samochodu i i próbował umiescic na mnie pasy. "Mogę to zrobic" Powiedziałam mu, przesuwając ręce z dala. Spojrzał na mnie, a następnie zamknął drzwi  i pobiegł na swoją stronę.
       Harry odpalił samochód i wyjechał z parkingu szkolnego. Zauważyłam, że Harry ma taką samą kurtkę jak Louis z napisem, 1D. Pewnie ulubiony zespół. " Więc hm, gdzie jedziemy?" Zapytałam. " Do mieszkania mojego przyjaciela Eda"  To było wszystko co powiedział. Skinął głową,   jak oblizał swoje wargi.
                                                      ********************************
"Harry!" Czerwona głowa zawołała,gdy otworzył drzwi. Oni przytulili go i przybili pięść. " To jest moja dziewczyna, Victoria" wprowadził mnie. - Dziewczyna ?  Ed powiedział z  podnieśionymi brwiami .Ed spojrzał na mnie , dopiero teraz zauważył że tu jestem , Harry skinął głową , łapiąc mnie za rękę i weszliśmy do domu Eda. Było dwóch innych chłopaków w domu, obaj mieli piwa w ręce. 
"Harry" wszyscy się uśmiechnęli. Jeden z nich podał Harremu butelkę piwa, którą chętnie wziął. On otworzył ją i wziął łyk z butelki. " Harry, więc to jest ten piękny ptak?" Drugi zapytał chwytając mnie za rękę i całując mnie. Uśmiechnęłam się trochę i zarumieniłam. " Collin to jest moja dziewczyna Victoria" uścisnął moją rękę powodując ból. On puścił i spojrzał na mnie zainteresowanym wzrokiem. "Wszystko w porządku?" zapytał.  Skinęłam głową, ale ręka dalej bolała.
"Harry" zapytał Collin. Co ze mną?
"Tak". Harry powiedział wpatrując się w niego. 
"Harry to jest na pewno Twoja dziewczyna, tak?" Zatrzymał się dobierając słowa. " Niewinna wkręcona do świata pełnego skręconych gangów i przemocy". 
"Gang?" Zapytałam zupełnie zdezorientowana. Harry był w gangu? " Nie powiedziałeś jej jeszcze?" Ed przemówił. Harry spojrzał na wszystkich w pokoju. " Twój chłopak Harry jest przywódcą najpotężniejszego gangu w Londynie". Jeden z chłopaków, którego jeszcze nie znam imienia  mi powiedział. Moje oczy rozszerzyły się i spojrzałam na Harrego. Więc to nie tylko gangu, ale jest liderem tego. Bałam się, ale byłam pewna, że wszyscy o tym wiedzieli. 
"Dziękuję Max" Harry splunął. 
"Wiesz co? Przejdźmy tam ok? Harry skinął głową i wszyscy inni. Ale ja wciąż  byłam wstrząśnięta. Podszedł do mnie na kanapę i wziął mnie na kolana. Nie chciałam się z nim kłócic.  Jak rozmawiał rzucił kilka spojrzeń na mnie. "Relaks" bezglośnie powiedział widząc jaka jestem spięta. Co mogę powiedziec?  Że siedzę na kolanach przywódcy gangu, on prawdopodobnie zabił kilku niewinnych ludzi. Kto wie może później mnie zabije. 
         Starałam się ochłonąc, ale nie mogłam. Myślę, że to dlatego, że Louis ma taką samą kurtkę jak Harry. Nie wyobrażam sobie, Louis w gangu, to zdaje się zbyt dobre dla niego. Myślę, że reszta jego przyjaciół też była w gangu. Po tym, co rozmowa trwała godzinę Harry zakończył rozmowę.
"See ya kolego"  krzyknął Ed jak wsiedliśmy do samochodu.
"Więc hm zamierzasz teraz mnie zabic?" Zapytałam. To było naprawdę głupie, ale jestem paranoikiem.
"Nie zamierzam, Aniołku" powiedział '' Moje imię nie jest Aniołek ? '' uniosłam brew  . "Wiem, ale jesteś moim aniołem" powiedział ściszonym głosem.
                                         ***************************
Harry i ja zatrzymaliśmy się przy bardzo dużym domu. Wydawał się zimny i straszny klimat.
"To Twój dom?" zapytałam go. Skinął głową. Weszliśmy do domu i od razu zostałam uderzona zimnym powietrzem. Dom był cichy i nie bardzo domowa atmosfera. W salonie miał duży czerwony dywan i kominek. I wzdrygnęłam się.
"Jest Ci zimno?" Harry zapytał mnie. Skinęłam głową.Poszedł na górę i wrócił na dół z kocem, zanim dał mi go uderzył przycisk na ścianie i ogień zapalił się dźwiękiem swoosh. Podał mi koc i włączył telewizor.
Usiadł obok mnie, kiedy oglądałam telewizję. Patrzył na mnie co wydawało się wiecznością." Co?" Spytałam odwracając się do niego. "Nic. Po prostu jesteś taka niewinna." wyszeptał. "Ja tego nie rozumiem. Jak jestem niewinna? " zapytałam. Potrząsnął głową. "To sposób noszenia się. Jesteś tak nie świadoma zagrożeń na świecie. Nie masz pojęcia co mogę teraz zrobic, wiesz jakim jestem człowiekiem, ale nie bałaś się przyjechac do mojego domu" Powiedział ściszonym głosem. Nie powiedziałam nic.
On przesunął się nieco bliżej. Spojrzał mi w oczy, chwycił moją twarz i pocałował mnie. Nie byłam pewna co zrobic, nikogo nie całowałam w moim życiu. Zatrzymał się, gdy zobaczył, że nic nie robię. Moja twarz była zarumieniona. " Przykro mi. Nie wiem jak" powiedziałam. Zaśmiał się. " Tak jak mówiłem niewinna". "Rób to co ja robię" polecił.  Pochylił się i pocałował mnie ponownie, tym razem skopiowałam go i przeniosłam moje usta tak jak on. Myślę, że robię to dobrze bo zaczął uśmiechac się przez pocałunek.
Właśnie poznałam tego chłopaka, a już go całowałam, wiedziałem powinnam go uderzyc i krzyknąc na niego, ale nie chciałam. Światło  myśli, że podróżuje szybciej niż cokolwiek innego, ale jestem w błędzie. Bez względu na to jak szybko podróżuje światło, znajdzie się ciemna strona co czeka na nią.